آتشی در سینه دارم جاودانی
عمر من مرگیست، نامش زندگانی
رحمتی کن کز غمت جان می سپارم
بیش ازین من طاقت هجران ندارم
کی نهی برسرم پای ای پری، از وفا داری؟
شد تمام اشک من بس درغمت، کرده ام زاری
نو گلی زیبا بود حسن و جوانی
عطر آن گل رحمت است و مهربانی
ناپسندیده بود دل شکستن
رشته الفت و یاری گسستن
کی کنی ای پری ترک ستمگری؟
می فکنی نظری آخر به چشم ژاله بارم
گر چه ناز دلبران دل تازه دارد
ناز هم معبود من اندازه دارد
هیچ گر ترحمی نمی کنی بر حال زارم
جز دمی که بگذرد از چاره کارم
دانمت که بر سرم گذر کنی ز رحمت اما
آن زمان که بر کشد گیاه غم سر از مزارم
خواننده: فمر الملوک وزیری
آهنگ: مرتضی نی داوود
شاعر: پژمان بختیاری
تا من آن نرگس مست تو دیدم
دیـن و دل دادم و مهرت خریـدم
ترســـم آخـر کـه وفایـت نبینـــم
بس جفا دیدم و محنت کشیدم
آه ز بیداد تو ای دلبر طناز
دهان غنچه کــن بــاز
ناسزایــی بـگو تا بگویــم
کــه من چون شنیـدم
جام زهر از کف تو نوش داروست
ناسزا از لب تو طیبات است
گر بمیرم تو به مرگم بگریی
نوشم آن قطره که آب حیات است
آه که عشق تو به جانم شرر افکند
میدهدم پند...
دل از این عشق، کند جان از آن تش
که با جان خریدم
آهنگ: امیر جاهد
سراینده: امیر جاهد
خواننده: قمر الملوک وزیری